In de nieuwste aflevering van ‘The Intervention Podcast’ zitten hosts Peggy-Sue Figueira en Lya Young-Afat aan tafel met Mike van der Velde. Mike heeft zijn eigen verhaal te vertellen over zijn verleden met verslaving. We zien beelden van Mike van vroeger toen hij meedeed aan een tv-programma als poging om zijn situatie te veranderen, gevolgd met videoboodschappen van dankbare jongeren die Mike vandaag de dag weet te helpen met zijn organisatie ‘Wij zijn BROER!’.
Lees in deze blog alles over Mike's verhaal, zijn bewogen jeugd, de invloed van familie en de kracht van verbinding. We gaan daarnaast dieper in op de vragen rondom verslaving en de invloed op familie en naasten.
Wil je de podcast liever kijken of luisteren, klik dan hier: De Interventie Podcast aflevering 3 - Mike van der Velde van WIJ ZIJN BROER.
Waar het voor Mike begon
Mike van der Velde is de oprichter van "Wij zijn BROER!", een poliklinische jeugdinstelling in Alkmaar, die jongeren helpt bij hun verslaving. Zijn motivatie voor het helpen van jongeren komt van de ervaringen rondom hulpverlening die hij heeft opgedaan in zijn verleden.
Mike's jeugd kwam met veel uitdagingen en tegenslagen, wat maakte dat hij op jonge leeftijd zijn oplossing vond in boosheid en agressie. Op school werd hij vaak eruit gestuurd, voelde hij zich onrechtvaardig behandeld en niet begrepen. Boven alles voelde hij zich vervreemd van de rest. Op latere leeftijd vond hij een nieuwe oplossing. Deze keer in verdovende middelen, wat maakte dat de problemen alleen nog maar zwaarder werden.
Rock bottom vond Mike in februari 2007. Toen probeerde hij zichzelf van het leven te beroven met de insuline die hij kreeg voor zijn suikerziekte. Na een paar dagen in 'coma' te zijn geweest, weg van de aarde, werd hij op de vierde dag wakker en dacht: "Ik moet hulp hebben".
Een gat in je ziel
Na deze rock bottom probeerde Mike herstel te vinden in de vorm van het tv-programma 'Afkicken'. "Het was een heel goed televisieprogramma, maar geen goed behandelprogramma", zegt Mike. Zijn counseler sloeg in zijn ogen op alle gebieden de plank mis. "Een rollende 'r', een bloemetjes shirt, een Jaguar, ik dacht: wat kom ik hier nou doen?"
Na het een kans te hebben gegeven, won het duiveltje op zijn schouder. De angst om afscheid te nemen van het bekende nam over en op 4 juni 2007 werd hij door zijn gedrag weggestuurd.
Hetgeen wat het programma hem had meegegeven, was een platform van aandacht. "Ik ging mij vullen met erkenning." Tegelijkertijd zat hij elke dag letterlijk op zijn knieën aan het werk als stratenmaker. Naast hem een colafles met sterkruikend 'water'. Mike liep al lang rond met een gat in zijn ziel, maar deze keer voelde hij dat gat als nooit tevoren. Dat gat wist hij voor korte duur op te vullen met een meisje die verliefd op hem was geworden, maar zij vulde het gat niet genoeg om de pijn ook weg te halen. Daarnaast zag hij hoeveel pijn hij zijn moeder deed met zijn gedrag. Dit alles maakte dat Mike uiteindelijk professionele hulp inschakelde via het nummer dat hij vond in één van de berichten op het forum, waar hij elke dag op inlogde voor die erkenningsboost.
De hulp die uiteindelijk hielp
Het bellen van dat nummer bracht hem bij een ander soort intakegesprek dan Mike gewend was. "Hij haalde me op en toen hebben we een rondje gereden door Amsterdam." Tijdens dit rondje rijden begon de man eerst zijn eigen verhaal te vertellen. Doordat het verhaal veel herkenningspunten had voor Mike, begon hij automatisch ook zijn eigen ervaringen te delen, iets waar hij in principe nooit met iemand over sprak. "Toen gingen we eten, goed eten." Waar de man meer uitlegde over de behandelprocedure, met als kern: geen alcohol en geen drugs meer.
"Vriendelijk bedankt, maar nee bedankt."
Uit het verslavingsleven komen en een nieuw begin starten is niet zo makkelijk als mensen soms denken. Het is een weg van ups en downs met veel diepgewortelde weerstand. Het vergt veel intrinsieke motivatie van een individu, iets wat vaak ver weg gezakt zit en soms ook niet meer voldoende is op dat moment. Mike vertrok na de afwijzing terug naar het meisje waar hij mee zat en dronk zichzelf diezelfde avond nog in een alcoholvergiftiging. "En toen na dat weekend weer op mijn knietjes en huilen: wat ben ik aan het doen." Mike vond zichzelf daarom een tweede keer in Amsterdam en mocht, na het bewijzen van zijn bereidwilligheid op de Dam, meedoen aan de behandeling die zijn leven heeft omgedraaid.
Hoe speelde Mike's familie een rol in zijn proces
Mike's relatie met zijn familie was zwaar beschadigd door zijn verslaving. Zijn moeder was wel altijd de enige die aanvoelde dat hij aan het afglijden was. Zo bracht ze hem rond zijn 14e leeftijd van de ene GGZ-instelling naar de ander. Hierin werd zijn moeder niet serieus genomen en werd Mike's moeilijke gedrag en gebruik van joints verweten aan de puberperiode.
Hij werd rond zijn 20e leeftijd uit huis gezet omdat hij koos voor een leven met drugs. "Als ik er nu op terugkijk is dat de beste beslissing die ze toen hebben genomen." Soms is het loslaten van iemand waar je van houdt, de enige manier om diegene, jezelf en je gezin te redden. Dit is alleen één van de lastigste beslissingen die een ouder soms moet maken.
Ondanks de afstand tussen Mike en zijn familie, kon hij op zijn dieptepunt toch bij zijn ouders terecht. Zijn moeder stelde een strikte voorwaarde voor zijn terugkeer: geen drugs, geen drank, en geen gekkigheid. En hoewel Mike in eerste instantie zelfs na zijn terugkeer bleef gebruiken, bracht dit keerpunt hem uiteindelijk naar een behandelprogramma waar hij daadwerkelijk begon te herstellen.
De kern van verslavingszorg: verbinding
Volgens Mike is een gebrek aan verbinding vaak de oorzaak van destructief gedrag en verslaving. Bij 'Wij zijn BROER!' wordt daarom in het behandelproces de nadruk gelegd op verbinding. Dit is enerzijds de juiste verbinding van de behandelaar, die door eigen ervaringen weet waar de jongeren doorheen gaan, en anderzijds de verbinding van het betrekken van de familie. Volgens Mike is het betrekken van familie in het herstelproces het belangrijkste wat er is om twee redenen:
1. De familie van iemand met een verslaving is altijd een onderdeel van het in werking zetten van een destructief copingmechanisme. "Het is niet dat ze fouten hebben gemaakt, ze handelen altijd vanuit liefde, maar slaan daarin de plank mis."
2. De ziekte verslaving is een familieziekte, dus het is niet alleen de drager zelf die daaraan leidt, maar het hele systeem daaromheen.
Bij 'Wij zijn BROER!' is de familie wekelijks betrokken. Dit is natuurlijk afhankelijk van de situatie, maar van tevoren wordt wel uitgelegd dat ze het hele systeem willen betrekken. Door een ondersteunende omgeving te bieden waarin jongeren en hun families samen kunnen werken, probeert Mike samen met zijn organisatie jongeren de hulp te bieden die hij vroeger ook nodig had.
Wat is typisch verslavingsgedrag?
Misschien zie je iemand in jouw naaste omgeving ook worstelen en verdenk je diegene op misbruik van middelen. Mike omschreef zijn gedrag als schadelijk. Niet alleen voor zichzelf, maar voor heel zijn omgeving. "Liegen, bedriegen, manipuleren, ontwijken, ontkennen, isoleren, en ga zo maar door."
Het herkennen van de signalen van verslaving is de eerste stap naar het bieden van hulp. Wil je meer weten over wat je kan herkennen in een naaste die verslaafd is? Lees dan onze blog: Hoe herken je verslaving in een naaste?
Wat zijn de gevolgen van verslaving voor familie en naasten?
Zoals wij hier bij Intervention Europe vaak zeggen: Verslaving is niet alleen een ziekte die impact heeft op de verslaafde, het is een ziekte van het systeem. Dit strekt zich naast de verslaafde uit naar de familie en naasten.
Zo is de emotionele belasting die de ziekte heeft op een familie, het grootste gevolg. Hierbij krijgen de familieleden vaak te maken met gevoelens van angst, verdriet, woede en frustratie. Dit verandert de hele dynamiek binnen het gezin drastisch, wat leidt tot verstoorde relaties en verlies van vertrouwen.
Financiële problemen kunnen ook een gevolg zijn van verslaving, doordat middelengebruik en behandelingen een grote last kunnen vormen. Daarnaast heeft de constante stress een negatieve invloed op de gezondheid van de familieleden.
Hoe ga je om met een verslaafd familielid?
Hoe je moet omgaan met een verslaafd familielid vereist een strategische en empathische aanpak. Het is hierbij belangrijk om allereerst professionele hulp in te schakelen. Zij zullen je helpen met het organiseren van een interventie en het opstellen van het best passende behandelplan voor je dierbare.
Wil je weten wat een interventionist doet en hoe een interventie in zijn werk gaat? Lees dan onze blog: Wat doet een interventionist?
Daarnaast zijn er ook stappen die je zelf kunt zetten om open te communiceren en het probleem bespreekbaar te maken. Hierbij is het belangrijk om ook grenzen te stellen voor jou en je familie. Mike benadrukt hoe belangrijk het was dat zijn ouders grenzen stelden, wat hem uiteindelijk hielp om zijn leven te veranderen.
Als je meer wilt weten over wat je zelf eerst zou kunnen doen, lees dan onze blog: Wat kan je doen wanneer iemand verslaafd is?
Neem contact met ons op
Hier bij Intervention Europe zijn wij experts geworden op het gebied van verslaving. Enerzijds door onze eigen persoonlijke ervaring rondom de ziekte en anderzijds met de kennis van onze opleidingen en het toepassen in behandelverband. We weten hoe het is om verslaafd te zijn of te leven met een dierbare die leidt aan een verslaving en we helpen je graag op weg uit deze situatie.
Je kunt contact met ons opnemen via het contactformulier op onze website. Die kan je vinden onderaan onze hoofdpagina: www.peggy-sue.com Dit komt direct binnen bij Peggy-Sue of Benjamin die vervolgens contact met je zullen opnemen om een intake gesprek met je te plannen.
Je kunt ook zelf mailen: info@peggy-sue.com
Of bellen naar onze telefoon: 085 - 1300 700
Of bel/app naar: +31 6 51 61 77 94
Of bel/app naar: +31 6 21 98 74 21
Mike van der Velde's inspirerende verhaal, zoals gedeeld in ‘The Intervention Podcast’, biedt waardevolle inzichten in de complexiteit van verslaving en herstel. Zijn reis van worsteling naar het oprichten van 'Wij zijn BROER!' laat zien hoe krachtig verbinding en familiebetrokkenheid kunnen zijn in het overwinnen van verslaving. Laten we leren van zijn verhaal en de ziekte niet langer in controle laten over onze levens.
Er is hoop.
Er is hulp.
Laat dit het begin zijn van een nieuw leven.
Comments